Mapowanie EEG jest to proces, w wyniku którego na podstawie danych o napięciu EEG na poszczególnych odprowadzeniach w chwili t otrzymuje się jego przestrzenny rozkład na powierzchni czaszki w tej samej chwili t. Mapy napięcia EEG przedstawiane są w skali barwnej podobnej do barw mapy geograficznej. Poszczególne kolory od głębokiego niebieskiego do czerwieni przedstawiają odpowiednie wartości napięcia: od ujemnych do dodatnich. Praktyczne wprowadzenie mapowania do badań EEG należy przypisać Duffy’emu, który w 1979 r. zaprezentował metodę oznaczoną skrótem BEAM.
Proces mapowania, będący złożonym przekształceniem sygnałów EEG w dwuwymiarową mapę jest zależny od wielu czynników, które warunkują jakość otrzymywanych map.